دو قطبی شوروی و آمریکا(داستان المپیک قسمت هشتم)

مسکو، U.S.S.R.، 1980

حمله شوروی به افغانستان در دسامبر 1979 منجر به بزرگترین تحریم در تاریخ جنبش المپیک شد. جیمی کارتر، رئیس جمهور ایالات متحده، رهبری فراخوان برای تحریم بازی های المپیک 1980 را بر عهده گرفت و تقریباً 60 کشور دیگر در دور ماندن از مسکو به ایالات متحده پیوستند یا بهتر است بگوییم به ارباب خود نه نتوانستند بگویند. تعدادی از کشورهای غربی، به ویژه بریتانیای ، فرانسه، ایتالیا و سوئد، تحریم را رعایت نکردند. در مجموع، حدود 5000 ورزشکار به نمایندگی از 81 کشور در این بازی ها شرکت کردند. اما اعتراضات علیه حضور شوروی در افغانستان ادامه یافت. چندین کشور شرکت کننده از حضور در مراسم افتتاحیه خودداری کردند و سرود المپیک در چندین مراسم مدال به جای سرود ملی مناسب پخش شد. بازی‌ها همچنین به دلیل رفتارهای ناهنجار تماشاگران، تقلب توسط مقامات، و امنیت به قدری مزاحم که برندگان در مسابقات پیست از نظر فیزیکی از گرفتن دورهای پیروزی جلوگیری می‌کردند، آسیب دید.

 

سطح رقابت به وضوح از تحریم آسیب دید. تیم شوروی 80 مدال طلا و در مجموع 195 مدال در بی‌طرف‌ترین آمار نهایی از زمان تسلط ایالات متحده بر بازی‌های 1904 کسب کرد. مسابقات دو و میدانی چندین بار برنده شد. دوی های 800 و 1500 متری دو بهترین اجراکننده جهان، استیو اوت و سباستین کو، هر دو از بریتانیای کبیر را به رخ کشیدند. اگرچه اوت در دوی 800 متر و کوی در 1500 متر پیروز شدند، اما هر دو مسابقه با دویدن بیش از حد محتاطانه و زمان های غیر قابل توجه مشخص شدند. دوهای 5000 و 10000 متر توسط میروتس یفتر از اتیوپی برنده شد.

زنان آلمان شرقی مانند سال 1976 بر شنا مسلط شدند و 11 مدال از 13 مدال طلا را به دست آوردند و با ست ورزشی زنانه زیبای خود بر سکوی قهرمانی ایستادند. مردان شوروی به رهبری ولادیمیر سالنیکوف در هفت مسابقه پیروز شدند.

 

لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده، 1984

بسیاری از کشورهای کمونیستی، از جمله اتحاد جماهیر شوروی، آلمان شرقی و کوبا، به دلیل نگرانی در مورد امنیت ورزشکاران خود در بازی‌های 1980 که آنها را خصمانه و شدید می‌دانستند، با دور ماندن از بازی‌های 1984 به رهبری ایالات متحده تلافی کردند. محیط ضد کمونیستی با این حال، چین برای اولین بار از سال 1952 در بازی های تابستانی شرکت کرد. در مجموع، نزدیک به 6800 ورزشکار از 140 کشور به لس آنجلس آمدند. تعداد مسابقات برای زنان افزایش یافت و شامل دوچرخه سواری، ژیمناستیک ریتمیک، شنای همزمان، و چندین رویداد جدید دوومیدانی، به ویژه ماراتن بود. تحت هدایت کارآفرین آمریکایی پیتر اوبروت، المپیک 1984 شاهد عروج تجارت گرایی به عنوان یک عنصر جدایی ناپذیر در صحنه سازی بازی ها بود. حامیان مالی شرکت ها، عمدتاً شرکت های چندملیتی مستقر در ایالات متحده، مجاز بودند نمادهای المپیک را روی محصولات خود قرار دهند، که سپس به عنوان محصول "رسمی" المپیک به بازار عرضه شد. یک نقطه در تیم رله مشعل به قیمت 3000 دلار در هر کیلومتر فروخته شد. المپیک برای اولین بار از سال 1932 به سود (225 میلیون دلار) درآمد.

 

مانند سال 1980، تحریم منجر به ایجاد خطوط خالی و لغو مسابقات در پیست و توزیع نامتعادل مدال شد. در بازی‌های 1984، تیم ایالات متحده بیشترین سود را برد و 83 مدال طلا و 174 مدال در مجموع کسب کرد. مسابقات دوومیدانی به سالن یادبود، که برای بازی‌ها بازسازی شده بود، بازگشت. کارل لوئیس آمریکایی که در همان مسابقاتی که جسی اونز در سال 1936 برنده شده بود، شرکت کرد و چهار مدال طلا به دست آورد. سباستین کو و دیلی تامپسون از بریتانیای کبیر هر کدام عملکردهای مدال طلای خود را در سال 1980 تکرار کردند و به ترتیب در دوی 1500 متر و دکاتلون پیروز شدند. همچنین به نوار کناری: زولا باد: برخورد و جنجال مراجعه کنید.

 

تیم زنان ایالات متحده در 11 مورد از 14 رویداد شنا برنده شد. مری تی میگر و تریسی کالکینز هر کدام سه مدال طلا به دست آوردند. گرگ لوگانیس آمریکایی رویدادهای غواصی را جارو کرد. با غیبت تیم‌های قدرتمند اروپای شرقی، تیم‌های ژیمناستیک مردان و زنان ایالات متحده بهترین نمایش المپیکی خود را داشتند. مری لو رتون اولین زن آمریکایی بود که مدال طلای انفرادی را در تمرینات ترکیبی به دست آورد. در بوکس، بدون چالش کوبایی ها، تیم ایالات متحده با کسب 9 مدال طلا، بر رقابت ها مسلط شد.

ادامه دارد...

منبع: https://fitbodysport.ir/