بعد از جنگ(داستان المپیک قسمت سوم)

آنتورپ، بلژیک، 1920

بازی های المپیک 1920 به آنتورپ اهدا شد، به این امید که روحیه نوسازی را به بلژیک که در طول جنگ ویران شده بود، بیاورد. کشورهای شکست خورده جنگ جهانی اول - آلمان، اتریش، مجارستان، بلغارستان و ترکیه - دعوت نشدند. اتحاد جماهیر شوروی جدید ترجیح داد در آن شرکت نکند.

 

شهری که گرفتار آب و هوای بد و مشکلات اقتصادی بود، زمان بسیار کوتاهی برای پاکسازی آوارهای به جا مانده از جنگ و ساختن امکانات جدید برای بازی ها داشت. استادیوم دو و میدانی با شروع بازی ها ناتمام بود و ورزشکاران در اتاق های شلوغ و مجهز به تخت خواب تاشو اسکان داده شدند. در این رویدادها بسیار کم شرکت می شد، زیرا تعداد کمی از آنها می توانستند بلیط تهیه کنند. در روزهای پایانی، غرفه‌ها مملو از دانش‌آموزانی بود که ورودی رایگان داشتند.

 

پااوو نورمی و آگوستو ماکاریو

پرچم المپیک در بازی های آنتورپ معرفی شد. بیش از 2600 ورزشکار (از جمله بیش از 60 زن) در این بازی ها شرکت کردند که نماینده 29 کشور بودند. نکته قابل توجه مسابقات دوومیدانی دویدن پااوو نورمی از فنلاند بود که با ژوزف گیمو از فرانسه مبارزه کرد و سه مدال طلا از 9 مدال طلای دوران حرفه ای خود را در دوی 10000 متر، مسابقه انفرادی 10000 متری کراس کانتری کسب کرد. و مسابقه تیمی کراس کانتری. در دوی 5000 متر، او پس از گیلو دوم شد (نگاه کنید به نوار کناری: جوزف گیمو: زندگی پس از جنگ). تیم فنلاند عملکردی تاریخی داشت و 9 مدال طلا در دو و میدانی به دست آورد که یک مدال کمتر از تیم ایالات متحده بود که به طور سنتی بر این ورزش مسلط بود.

 

ندو نادی شمشیرباز ایتالیایی پنج مدال طلا از جمله عناوین انفرادی در فویل و سابر به دست آورد. در رویدادهای شنا و شیرجه، دوک پائوآ کاهاناموکو (دو طلا)، اتلدا بلیبتری (سه طلا) و آیلین ریگین، که در سن 14 سالگی مدال طلای شیرجه روی تخته پرش را از آن خود کرد، بازی کردند.

 

پاریس، فرانسه، 1924

بازی‌های 1924 نشان‌دهنده بلوغ بازی‌های المپیک بود. این بازی‌ها که در پاریس برای ادای احترام به بارون دو کوبرتن، رئیس بازنشسته کمیته بین‌المللی المپیک و بنیان‌گذار جنبش المپیک برگزار شد، از رقابت بالایی برخوردار بود. فدراسیون های بین المللی نفوذ بیشتری بر روی ورزش های مربوطه خود به دست آورده بودند، قوانین مسابقات را استاندارد کرده بودند و سازمان های ملی المپیک در اکثر کشورها آزمایشاتی را برای اطمینان از اعزام بهترین ورزشکاران برای رقابت انجام دادند. بیش از 3000 ورزشکار، از جمله بیش از 100 زن، نماینده رکورد 44 کشور بودند. شمشیربازی به مسابقات زنان اضافه شد، اگرچه تعداد کل مسابقات به دلیل کاهش تعداد مسابقات تیراندازی و قایق سواری کاهش یافت.

 

تیم فنلاند به رهبری پااوو نورمی و ویل ریتولا در مسابقات دوی مسافتی حکمرانی کردند. برای اولین بار مسابقات شنا به اندازه دوومیدانی مورد توجه قرار گرفت. رویدادهای مردانه مجموعه نادری از استعدادها، از جمله برادران کاهاناموکو و کلارنس ("باستر") کراب از ایالات متحده، اندرو ("پسر") چارلتون از استرالیا، یوشیوکی تسوروتا از ژاپن و آرنه بورگ از سوئد را به نمایش گذاشت. ستاره این مسابقات اما جانی وایسمولر آمریکایی بود که در تیم واترپلو موفق به کسب سه مدال طلا و همچنین یک مدال برنز شد. همچنین به نوار کناری: اریک لیدل و هارولد آبراهامز: ارابه های آتش مراجعه کنید.

 

هلن ویلز از ایالات متحده در مسابقات تنیس انفرادی و دونفره مدال طلا کسب کرد. پس از بازی‌های 1924، تنیس از رقابت‌های المپیک حذف شد، زیرا پرسش‌هایی در مورد جایگاه آماتوری بسیاری از شرکت‌ها وجود داشت.

 

شلوار این ورزش تا سال 1988 به المپیک بازگشت.

 

آمستردام، هلند، 1928

مسابقات دوومیدانی و ژیمناستیک در المپیک 1928 به لیست بانوان اضافه شد. انتقادات زیادی از این تصمیم به رهبری بارون دو کوبرتن و واتیکان وجود داشت. با این حال، زنان ورزشکار سازمان‌های پیست خود را تشکیل داده بودند و در سال‌های 1922 و 1926 مسابقات زنان به سبک المپیک را برگزار کرده بودند. عملکرد آنها در این رویدادها فدراسیون بین‌المللی دوومیدانی آماتور (IAAF؛ بعدها انجمن بین‌المللی فدراسیون‌های دوومیدانی) را متقاعد کرد که زنان توانمند هستند. از سطح بالایی از مسابقات ورزشی برخوردار بود و شایسته حضور در المپیک بود.

 

آلمان در بازی‌های 1928 به رقابت‌های المپیک بازگشت که اولین شعله المپیک بود. تقریباً 3000 ورزشکار (از جمله نزدیک به 300 زن) به نمایندگی از 46 کشور در المپیک شرکت کردند. مسابقات دو و میدانی مردان به دو دلیل قابل توجه بود. این آخرین بازی های المپیک برای پااوو نورمی بزرگ و ویل ریتولا فنلاند بود. همچنین این ضعیف ترین عملکرد تا به امروز برای تیم ایالات متحده بود که تنها سه مدال طلا از 12 مدال طلای ممکن را در مسابقات دوی کسب کرد. پرسی ویلیامز از کانادا در دوی 100 و 200 متر پیروز شد. جنجال در دوی 800 متر زنان به وجود آمد که چند زن در پایان مسابقه از شدت خستگی از پا در آمدند. مقامات المپیک به این نتیجه رسیدند که این مسافت برای زنان بسیار طولانی است و تا بازی های 1960 رم بود که زنان اجازه شرکت در مسابقه بیش از 200 متر را  با نیمه تنه ورزشی پیدا کردند.

 

 

جانی وایسمولر

تیم ژاپن بیشترین مدال را در مسابقات شنا کسب کرد. جانی وایسمولر از ایالات متحده با کسب مدال های طلا در شنای 100 متر شنای آزاد و 800 متر امدادی آزاد به کار خود در المپیک پایان داد. تیم سابر مجارستان اولین مدال از هفت مدال طلای متوالی را کسب کرد.

بیب دیدریکسون

تیم شنای ژاپن که تقریباً تماماً از نوجوانان تشکیل شده بود، در پنج مسابقه از شش مسابقه مردان پیروز شد. کیتامورا کوسوئو که در 14 سالگی در ماده 1500 متر آزاد مدال طلا را به دست آورد، جوانترین شناگر مردی بود که تا به حال برنده مسابقات المپیک شده است. زنان آمریکایی در شنا تسلط یافتند و چهار مدال از پنج مدال طلا را از آن خود کردند. هلن مدیسون در مسابقات 100 و 400 متر آزاد مدال طلا گرفت و سومین طلا را به عنوان بخشی از تیم امدادی ایالات متحده کسب کرد.

 

در مقاله بعدی به ادامه این داستان جذاب می پردازیم، شروع جنگ جهانی دوم و اتفاقات پیرامون آن و تاثیر مستقیم این جنگ بر المپیک.

اگر شما هم رویای حضور در المپیک را دارید همین حالا و لباس ورزشی و ست ورزشی خود را تن کرده و شروع و ورزش نمایید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

کمی بعد تر (داستان المپیک قسمت دوم)

آتن، یونان، 1906

زمانی که آتن میزبان دومین بازی‌های المپیک بین‌المللی خود بود، در سال 1906، رویدادهای بیشتری نسبت به سه بازی مدرن اول برگزار شد و کشورهای بیشتری در آن شرکت کردند. با ورزشکاران بهتر و تعداد بیشتری از آنها، رقابت شدید و سرگرم کننده بود و نتیجه رضایت بخش ترین المپیک تا به امروز بود. همانند بازی‌های قبلی، آمریکایی‌ها بر رقابت‌های دو و میدانی مسلط بودند و یک بار دیگر توسط پرش‌کننده ایستاده ری اوری و پرتاب‌کننده مارتین شریدان رهبری شدند. هر دو در سنت لوئیس پیروز شده بودند و پیروزی های خود را در لندن تکرار کردند. ویلیام شرینگ از کانادا برنده یک ماراتن پر هیجان شد.

 

 

بازی‌های 1906، که اغلب به عنوان بازی‌های المپیک بین‌المللی شناخته می‌شوند، برخی از آداب و رسوم دائمی المپیک را معرفی کردند، از جمله رژه تیم‌های ملت‌ها در صفوف اطراف پیست، که اکنون اولین رویداد مهم در تمام مراسم افتتاحیه است. محققان المپیک توافق دارند که پس از شکست‌های سال‌های 1900 و 1904، المپیک 1906 آتن که به خوبی سازماندهی شده و بسیار موفق بود، احتمالاً کل جنبش المپیک را از مرگ زودهنگام نجات داد.

 

این بازی ها اما در لیست رسمی IOC گنجانده نشده اند. بقیه اعضای کمیته بین‌المللی المپیک به دلیل مخالفت کوبرتن، موافقت کرده بودند که آتن بین المپیادهای دیگر المپیک را هر دو سال یک بار برگزار کند. کوبرتن می ترسید که المپیک بیشتر در یونان پیشنهاد محبوب مبنی بر تبدیل شدن آتن به مکان دائمی المپیک را تقویت کند. او بعداً نتایج بازی‌های 1906 را «وتو» کرد و به‌عنوان عطف به ماسبق وضعیت IOC را از آن‌ها خارج کرد، حتی اگر خودش آنها را به عنوان بازی‌های رسمی IOC در بررسی المپیک 1906 خود فهرست کرده بود. در سال 1948، هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک، به اصرار اوری برونداژ و بدون بحث، درخواست علمی یکی دیگر از اعضای کمیته بین‌المللی المپیک را که به دنبال بازگرداندن بازی‌های 1906 بود، رد کرد. در سال 2003، هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک یک بار دیگر طوماری با استدلال دقیق و مستند از انجمن بین‌المللی تاریخ‌دانان المپیک مبنی بر رسمی شدن بازی‌های 1906 را رد کرد. همانطور که در سال 1948، این موضوع حتی به رای گیری نیز ارائه نشد.

 

لندن، انگلستان، 1908

بازی های المپیک 1908 در ابتدا برای رم برنامه ریزی شده بود، اما با توجه به موانع سازمانی و مالی ایتالیا، تصمیم گرفته شد که بازی ها به لندن منتقل شوند. بازی‌های لندن اولین بازی‌هایی بود که توسط نهادهای مختلف ورزشی مرتبط سازماندهی شد و برای اولین بار مراسم افتتاحیه برگزار شد. رژه ورزشکاران، مانند بازی ها، با سیاست و جنجال همراه بود. تیم فنلاند به حاکمیت روسیه در فنلاند اعتراض کرد. بسیاری از ورزشکاران ایرلندی از شرکت به عنوان سوژه های تاج و تخت بریتانیا امتناع کردند و در بازی ها غایب بودند، و درگیری بین آمریکایی ها و انگلیسی ها از زمانی آغاز شد که رالف رز، تیرانداز آمریکایی، پرچم ایالات متحده را به احترام پادشاه ادوارد هفتم فرو نکرد. . این امتناع بعداً برای ورزشکاران آمریکایی در رژه افتتاحیه به یک روش استاندارد تبدیل شد.

22 کشور و حدود 2000 ورزشکار شرکت کردند. مراسم افتتاحیه و اکثر رویدادها در استادیوم شپردز بوش برگزار شد. رویدادهای جدید شامل غواصی، قایق سواری، تنیس داخل سالن و هاکی روی چمن بود. مسابقات دوومیدانی با مشاجره بین ورزشکاران آمریکایی و مقامات انگلیسی مشخص شد. فینال 400 متر توسط مقاماتی که برنده ظاهری، جان کارپنتر آمریکایی، را به دلیل مانع کردن عمدی در مسیر ویندهام هالسول از بریتانیای کبیر محروم کردند، باطل شد. یک مسابقه جدید دستور داده شد، اما سایر مسابقات مقدماتی، هر دو آمریکایی، از دویدن خودداری کردند. سپس هالسول برنده شدطلا در تنها راهپیمایی تاریخ المپیک.  هنری تیلور از بریتانیای کبیر در مسابقات شنا بازی کرد و سه مدال طلا گرفت.

 

استکهلم، سوئد، 1912

المپیک 1912 که به عنوان "شاهکار سوئدی" شناخته می شود، بهترین سازماندهی شده و کارآمدترین بازی تا آن تاریخ بود. برای اولین بار از دستگاه های زمان بندی الکترونیکی و سیستم آدرس عمومی استفاده شد. این بازی ها با حضور حدود 2400 ورزشکار از 28 کشور برگزار شد. رقابت های جدید شامل مسابقات پنج گانه مدرن و مسابقات شنا و شیرجه برای زنان بود. مسابقات بوکس توسط سازمان دهندگان سوئدی لغو شد که این ورزش را نامطلوب دانستند. این لغو، همراه با قضاوت بحث برانگیز در المپیک های قبلی، IOC را بر آن داشت تا پس از سال 1912 نقش گروه های سازمان دهنده محلی را به شدت کاهش دهد.

 

ستاره المپیک 1912 جیم تورپ آمریکایی بود. او که در چهار ماده شرکت کرد، به آرامی با کسب مقام چهارم در پرش ارتفاع و مقام هفتم در پرش طول شروع کرد. با این حال، در مسابقات پنج‌گانه و ده‌گانه، تورپ بر مسابقات مسلط شد و دو مدال طلا به دست آورد. در مسابقات دوومیدانی دوی مسافت طولانی هانس کوله ماینن از فنلاند نیز برگزار شد که در دوهای 5000 و 10000 متر و دوی کراس کانتری 12000 متر مدال طلا را کسب کرد. بازی‌های 1912 اولین حضور شمشیرباز افسانه‌ای ندو نادی از ایتالیا و شناگر آمریکایی دوک پائوآ کاهاناموکو از هاوایی را در المپیک رقم زد.

 

بازی‌های 1916 که قرار بود برای برلین برگزار شود، به دلیل شروع جنگ جهانی اول لغو شد.

 

در مقاله بعدی به ادامه این داستان جذاب  بیشتر می پردازیم، پس با ما همراه باشید.

 اگر شما هم رویای حضور در المپیک را دارید همین حالا  لباس ورزشی و ست ورزشی خود را تن کرده و شروع به ورزش نمایید.

برخی از رشته های ورزشی حاضر در المپیک مثل تیزاندازی قهرمانانی با سن های نزدیک به 40 سال داشته اند پس هرگز برای شروع دیر نیست...

 

منبع: https://fitbodysport.ir/

 

 

 

 

 

 

 

 

داستان المپیک (قسمت اول)

 

سلام به شما ورزش دوستان مهربان ، تصمیم گرفتیم تا تاریخچه المپیک تابستانی را در چند مقاله خدمت شما عزیزان ارائه دهیم پس لطفاً در سلسله مقالات المپیک با ما همراه باشید.

آتن، یونان، 1896

بازی های افتتاحیه المپیک مدرن با حضور 280 ورزشکار، همگی مرد، از 12 کشور برگزار شد. این ورزشکاران در 43 رشته شامل دو و میدانی (دوومیدانی)، دوچرخه سواری، شنا، ژیمناستیک، وزنه برداری، کشتی، شمشیربازی، تیراندازی و تنیس به رقابت پرداختند. با استقبال از ورزشکاران خارجی با رژه و ضیافت، فضای جشنی حاکم بود. جمعیتی که بیش از 60000 نفر در روز افتتاحیه مسابقه شرکت کردند. اعضای خانواده سلطنتی یونان نقش مهمی در سازماندهی و مدیریت بازی ها ایفا کردند و در 10 روز المپیک تماشاچیان ثابت بودند. مجارستان تنها تیم ملی را فرستاد. بیشتر ورزشکاران خارجی، دانشجویان کالج مرفه یا اعضای باشگاه های ورزشی بودند که با تازگی بازی های المپیک جذب شده بودند.

 

مسابقات دوومیدانی در ورزشگاه پاناتنایک برگزار شد. این استادیوم که در اصل در سال 330 قبل از میلاد ساخته شده بود، حفاری شده بود اما برای المپیک 1870 یونان بازسازی نشد و قبل از المپیک 1896 خراب بود، اما با هدایت و کمک مالی جورجیوس آوروف، یونانی ثروتمند مصری، با رنگ سفید بازسازی شد. سنگ مرمر. مسیر باستانی شکل غیرمعمولی کشیده با پیچ های تند داشت که دوندگان مجبور می شدند سرعت خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند تا در مسیر خود بمانند. مسابقات دوومیدانی تحت سلطه ورزشکارانی از ایالات متحده بود که در 9 مسابقه از 12 مسابقه برنده شدند. مسابقات شنا در جریان های سرد خلیج زیا برگزار شد. دو مسابقه از چهار مسابقه شنا توسط آلفرد هاژوس از مجارستان برنده شد. پل ماسون از فرانسه برنده سه مسابقه از شش مسابقه دوچرخه سواری شد.

 

المپیک 1896 اولین ماراتن را برگزار کرد. این مسابقه که توسط فرانسوی میشل برآل طراحی شد، مسیر افسانه‌ای فیدیپید، دونده آموزش دیده را دنبال کرد که گمان می‌رود از دشت ماراتون به آتن فرستاده شده بود تا شکست ارتش مهاجم ایرانی را در سال 490 قبل از میلاد اعلام کند. این مسابقه به نقطه برجسته بازی ها تبدیل شد و توسط اسپیریدون لوئیس، یونانی که پیروزی او تحسین دائمی ملت خود را به همراه داشت، برنده شد.

 

پاریس، فرانسه، 1900

دومین مسابقه المپیک مدرن به یک نمایشگاه فرعی از نمایشگاه جهانی، که در تابستان 1900 در پاریس برگزار می شد، تنزل یافت. پیر، بارون دو کوبرتن، بنیانگذار المپیک مدرن و رئیس کمیته بین المللی المپیک (IOC)، شکست خورد. کنترل بازی های زادگاهش به دولت فرانسه. بازی‌ها از سازمان‌دهی و بازاریابی ضعیف رنج می‌بردند، و رویدادهایی در یک دوره پنج ماهه در مکان‌هایی که اغلب ناکافی بودند برگزار شد. مسابقات دوومیدانی در زمین چمنی که ناهموار و اغلب مرطوب بود برگزار می شد. از تیرهای شکسته تلفن برای ساختن موانع استفاده می شد و پرتاب کنندگان چکش گهگاه تلاش خود را در درخت گیر می کردند. مسابقات شنا در رودخانه سن برگزار شد که جریان قوی آن ورزشکاران را به زمان های غیرواقعی سریع می برد. در برنامه ها چنان سردرگمی وجود داشت که تعداد کمی از تماشاگران یا خبرنگاران در این مراسم حضور داشتند. مقامات و ورزشکاران اغلب از شرکت در المپیک غافل بودند.

 

با این وجود، این بازی ها با حضور نزدیک به 1000 ورزشکار از 24 کشور برگزار شد. رویدادهای جدیدی وجود داشت که برخی از آنها رسماً بخشی از برنامه المپیک نبودند یا بعداً متوقف شدند (مانند گلف، راگبی، کریکت و کروکت). مسابقات تیراندازی با کمان، فوتبال، قایقرانی و سوارکاری از جمله مواردی بودند که در بازی‌های 1900 معرفی شدند. زنانی که در رشته‌های قایقرانی، تنیس روی چمن و گلف رقابت می‌کردند، برای اولین بار در المپیک شرکت کردند، اگرچه مسابقات زنان به طور رسمی توسط IOC تأیید نشد. سردرگمی پیرامون این رویدادها منجر به سردرگمی مشابهی در مورد اینکه چه کسی اولین زنی بود که مدال طلای المپیک را کسب کرد، انجامید. هلن دو پورتالس قایق‌باز سوئیسی، شارلوت کوپر تنیس‌باز بریتانیایی و گلف باز مارگارت ابوت از ایالات متحده همگی می‌توانند مدعی این افتخار باشند.

 

با وجود مشکلات بازی های پاریس، کیفیت عملکرد ورزشی بهبود یافت. ورزشکارانی از ایالات متحده به رهبری ری اوری پرش کننده و آلوین کرانزلاین دونده سرعت دوباره بر رقابت های دوومیدانی مسلط شدند. ورزشکاران آمریکایی در 17 مورد از 23 مسابقه دوومیدانی برنده شدند، در حالی که ورزشکاران فرانسوی بیش از 100 مدال به دست آوردند که با فاصله زیاد برای هر کشوری در بازی های 1900 بیشترین مدال را کسب کردند.

 

سنت لوئیس، میسوری، ایالات متحده، 1904

مانند المپیک 1900 پاریس، بازی های 1904 نقش فرعی داشت. بازی‌ها در ابتدا برای شیکاگو برنامه‌ریزی شده بودند، اما زمانی که مقامات کمیته سازماندهی المپیک تصمیم گرفتند المپیک را با نمایشگاه خرید لوئیزیانا، نمایشگاه بزرگی که صدمین سالگرد تصاحب قلمرو لوئیزیانا توسط ایالات متحده جشن گرفته می‌شود، ترکیب کنند، مکان به سنت لوئیس تغییر یافت. در نتیجه بازی ها آسیب دید. چندین رویداد بخشی از یک نمایشگاه «انسان‌شناسی» شد که در آن سرخ‌پوستان آمریکا، پیگمی‌ها و دیگر مردمان «قبیله‌ای» در رویدادهایی مانند جنگ در گل و قطب‌نوردی به رقابت پرداختند. بازی هم از سوی تماشاگران و هم ورزشکاران ضعیف حضور داشتند. دورافتادگی سنت لوئیس و تنش فزاینده در اروپا بر سر جنگ روسیه و ژاپن بسیاری از بهترین ورزشکاران جهان را دور نگه داشت. از حدود 650 شرکت کننده که 12 کشور را نمایندگی می کنند، کمتر از 100 نفر از خارج از ایالات متحده بودند و حدود نیمی از آنها از کانادا بودند. حتی بنیانگذار المپیک، بارون دو کوبرتن، در سال 1904 دور ماند.

 

نتایج کلی به‌طور قابل‌پیش‌بینی نامطلوب بود و آمریکایی‌ها بیش از سه چهارم مدال‌های طلای 95 و در مجموع بیش از 230 مدال را کسب کردند. مسابقات دوومیدانی که در محوطه دانشگاه واشنگتن برگزار شد، ری اوری را نشان داد که عملکرد پاریسی خود را با کسب مدال طلا در هر سه مسابقه پرش ایستاده تکرار کرد. ورزشکاران آمریکایی آرچی هان، جیم لایت بادی و هری هیلمن نیز هر کدام سه مدال طلا کسب کردند. توماس کیلی از ایرلند، که به جای شرکت در زیر پرچم بریتانیا، کرایه خود را برای بازی ها پرداخت کرد، مدال طلا را در نسخه اولیه مسابقات ده گانه به دست آورد. کیلی و رقبایش دوی سرعت 100 یاردی، پرتاب تیر، پرش ارتفاع، 880 یارد پیاده روی، پرتاب چکش، پرتاب با میله، 120 یاردی با مانع، پرتاب وزنه 56 پوندی، پرش طول و دوی مایل را همه در یک تک اجرا کردند. روز رویدادهای شنا در یک دریاچه مصنوعی در محوطه نمایشگاه برگزار شد. زولتان هالمی از مجارستان و چارلز دانیلز از ایالات متحده هر کدام دو مدال طلا در شنای انفرادی و امیل راوش از آلمان سه مدال طلا کسب کردند. بوکس اولین حضور خود در المپیک را در سال 1904 انجام داد.

در مقاله بعدی به ادامه این داستان جذاب می پردازیم.

اگر شما هم رویای حضور در المپیک را دارید همین حالا و لباس ورزشی و ست ورزشی خود را تن کرده و شروع و ورزش نمایید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

شما طرفدار ورزش های انفرادی هستید یا گروهی؟

ورزش کردن یک امر ضروری برای هر انسانی است که خواهان داشتن بدن سالم می باشد، اما یعضی افراد ورزش را به صورتی حرفه ای تری دنبال میکنند.

بعضی ها از ورزش های گروهی و یا دونفرهه لذت می برنند و بعضی دیگر از ورزش های انفرادی.

اصل این است که شما لباس ورزشی بر تن کنید و همراه با دوستان خود ساعات خوشی داشته باشید و البته بدنی سالم از هر نظر اشته باشید.

تفاوت اصلی بین ورزش های انفرادی و دوگانه در تعداد ورزشکارانی است که در یک سمت مسابقه می دهند. با این حال، هر نوع ورزشی با مزایا و چالش‌های فراوانی همراه است. برای درک بهتر این مفهوم، در مورد ورزش های انفرادی، دوگانه و تیمی با جزئیات بیشتر، از جمله تفاوت ها، شباهت ها و مزایای آنها بیشتر بدانید.

 

ورزش های انفرادی چیست؟

ورزش های انفرادی به عنوان فعالیت هایی تعریف می شوند که در آنها به رقابت به عنوان بخشی از یک تیم نیازی نیست. ورزشکار خودش است و مسئول به ارمغان آوردن برد به خانه است. اگرچه ورزش های انفرادی می تواند رقابتی باشد، اما ورزشکار با خودش نیز در رقابت است.

انجام یک ورزش به صورت فردی به انگیزه زیادی نیاز دارد تا مهارت های مورد نیاز برای پیشرفت در فعالیت را توسعه دهد. در کنار کسب مهارت های اضافی، دو مزیت اصلی دیگر ورزش های فردی، انضباط شخصی و تمرکز ذهنی است. هر چه بیشتر تمرین کنید، بهتر می توانید به دست آورید و شما مسئول رسیدن به هدف خود هستید.

 

با این حال، یکی از معایب اصلی ورزش های فردی همین مسئولیت است – اگر مسابقات را جدی بگیرید و شکست بخورید، مسئولیت پذیر هستید – و در مواقعی که فقط خودتان را مسئول می دانید، سخت است که خودتان را به بهبود ادامه دهید.

 

نمونه هایی از ورزش های فردی محبوب عبارتند از:

 

اسکی

اسنوبورد

دویدن

شنا کردن

تیراندازی با کمان

ژیمناستیک

وزنه برداری

گاهی اوقات، مانند مورد ژیمناستیک، ورزشکاران انفرادی رقابت می کنند اما اعضای یک تیم بزرگتر هستند - آنها فقط در حال اجرا، رقابت یا قضاوت هستند. اما معمولاً، فقط به این دلیل که در بیشتر ورزش‌های انفرادی عضو یک تیم بزرگ نیستید، به این معنا نیست که نمی‌توانید به چیزهای بزرگی دست پیدا کنید. فقط آن را از برخی از بزرگترین ستاره های ورزش های فردی بگیرید. یوسین بولت سریع ترین دونده روی کره زمین است. او با بیان اینکه برنده بودن به راحتی به دست نمی آید، گفت: «بله، به نظر آسان است. اما اینطور نیست. کار و فداکاری زیادی وجود دارد. خشن است من می‌خواهم مردم بفهمند آنچه در پیست می‌بینند به این دلیل است که من برای رسیدن به آن سخت کار می‌کنم.»

 

ورزش های دوگانه چیست؟

در مقایسه با ورزش‌های انفرادی، ورزش‌های دوگانه زیادی وجود ندارد – اما ورزش‌های دوگانه می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند. در یک شکل از ورزش های دوگانه، یک ورزشکار مجرد با ورزشکار مجرد دیگری رقابت می کند. هیچ تیمی وجود ندارد، فقط دو ورزشکار در مقابل یکدیگر در یک مسابقه تک به تک هستند. ورزش دوگانه همچنین می‌تواند شامل دو ورزشکار در یک تیم باشد که با دو ورزشکار تیم مقابل، معروف به دو در دو، رقابت می‌کنند.

نمونه هایی از برخی از محبوب ترین ورزش های دوگانه عبارتند از:

 

شطرنج

تنیس روی میز

تنیس

بدمینتون

راکتبال

شمشیربازی

والیبال ساحلی

ورزش های دوگانه با مزایای بسیاری همراه است. آنها نه تنها نظم و انضباط زیادی را تشویق می کنند، بلکه شامل استفاده از مهارت های تحلیلی و مطالعه آنچه برای شکست دادن حریف شما نیاز است را نیز شامل می شود. به عنوان مثال، یکی از این ورزش ها تنیس است. در حالی که آوردن مهارت‌های خود به دادگاه بسیار چشمگیر است، شما همچنین باید چیزی در مورد اینکه با چه کسی رقابت می‌کنید بدانید. سپس می توانید ضعف آنها را به قوت خود تبدیل کنید و تکنیک های آنها را برای غلبه بر آنها در طول بازی مطالعه کنید. اگر بازی The Queen's Gambit نتفلیکس را دیده باشید، می توانید ببینید که چگونه این موضوع در شطرنج نیز صدق می کند.

 

بازی به صورت دو نفره نیز مزایای زیادی دارد. اگر این دو بازیکن بتوانند مکمل یکدیگر باشند و به عنوان یک تیم کار کنند، استراتژی‌ها را برنامه‌ریزی کنند و حرکات یکدیگر را پیش‌بینی کنند، واقعاً می‌توانند بهترین نتیجه را از هر بازی به ارمغان بیاورند. با این حال، هنگامی که یک بازیکن برای آن روز از بازی خود خارج می شود، می تواند بر هر دو هم تیمی تأثیر بگذارد. همکاری در ورزش های دوگانه بسیار مهم است و قبل از تلاش برای رقابت با هم تیمی خود هماهنگ شوید.

ورزش های تیمی چیست؟

همانطور که از نام آن پیداست، ورزش های تیمی شامل گروه بزرگتری از افراد است که با هم کار می کنند و با یک گروه بزرگ دیگر (یا چند نفر) رقابت می کنند. ورزش‌های تیمی مانند فوتبال، بسکتبال و بیسبال که اغلب محبوب‌ترین ورزش‌ها و سرگرم‌کننده‌ترین ورزش‌ها برای تماشا هستند، هواداران زیادی دارند که تیم‌های مورد علاقه‌شان را تشویق می‌کنند.

یک ورزش انفرادی یا دوگانه می تواند به یک ورزش تیمی تبدیل شود. به عنوان مثال، وقتی در المپیک بازی می‌کنید، در سطح انفرادی رقابت می‌کنید. اما امتیاز شما به کل امتیاز تیم کشور شما نیز کمک می کند.

 

نمونه هایی از برخی از محبوب ترین ورزش های تیمی عبارتند از:

 

بسکتبال

فوتبال

بیسبال

هندبال

هاکی

والیبال

مزیت اصلی ورزش های تیمی کار گروهی است. کار با هم باعث تشویق ارتباط، حل مشکل می شود و کنار گذاشتن اختلافات برای رسیدن به هدف مشترک که پیروزی است. یک تیم خوب می تواند به همه اعضای خود انگیزه دهد و آنها را پاسخگو کند. با این حال، اگر این نتیجه معکوس داشته باشد، می تواند به عنوان یک نقطه ضعف بزرگ نشان داده شود. وقتی اعضای تیم با هم کنار نمی آیند، می تواند بر عملکرد کلی آنها تأثیر بگذارد. اگر یک نفر بازی A خود را نیاورد، ممکن است بقیه را بی انگیزه کند. تیم های بزرگ نیز اغلب به نظارت مربی نیاز دارند تا بتوانند بهترین عملکرد خود را در کنار هم داشته باشند. اگر یک مربی در کار خود خوب باشد، بهترین ها را در بین هم تیمی ها به نمایش می گذارد. با این حال، اگر آنها ناکارآمد باشند، می توانند کل تیم را پایین بیاورند.

فرقی نمیکند شما خانم هستید یا آقا!!!

اگر شما یک خانم هستید همین حالا ست ورزشی زنانه خود را برداشه و به دوستانتان برای ورزش کردن ملحق شوید...

و اگر آقا هستید نیز با پوشیدن ست ورزشی خود به همراه دوستان ورزش را شروع کنید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

همه چیز در مورد کوه نوردی!

کوهنوردی چیست؟

کوهنوردی که به عنوان کوه نوردی شناخته می شود، یک ورزش بسیار محبوب در فضای باز است. هزاران کوه در جهان وجود دارد که همه با زمین منحصر به فرد خود، چالش ها و هیجانات خاص خود را دارند.

 

خاستگاه های کوهنوردی

کوهنوردی برای مدت طولانی، اگر دقیقاً یک سرگرمی نباشد، یک تمرین رایج بوده است. مردم از اوایل سال 1336 به عنوان یک سرگرمی از کوه ها بالا می روند. صعود سر آلفرد ویلز به وترهورن سوئیس در سال 1865 به عنوان تولد کوهنوردی به عنوان یک ورزش در نظر گرفته می شود.

 

کوهنوردی یک فلسفه مادام العمر است تا یک سرگرمی صرف.

 

برخلاف سایر ورزش‌های شدید، کوهنوردی به‌طور منحصربه‌فردی برای یک سرگرمی مادام‌العمر مناسب است تا یک تجربه یک‌باره. بیس جامپینگ و غواصی در صخره ممکن است چند بار اول سرگرم کننده باشد، اما هر بار یک فعالیت یکسان است. در مقابل، با کوهنوردی، هر کوهی یک تجربه جدید است، چه برسد به احساس موفقیت از فتح هر کوه جدید.

 

کوهنوردی زمستانی

کوهنوردی زمستانی یک فعالیت دشوارتر، پرمخاطره تر و بسیار سودمندتر است. اکثر مردم در تابستان کوهنوردی را انتخاب می کنند، بنابراین مسیرها در زمستان شلوغ تر می شوند. این امر به ویژه در قله های محبوب تر می تواند مطلوب باشد. دشواری اضافه شده همچنین باعث افزایش تصاعدی رضایت و حس موفقیت حاصل از یک صعود پیروزمندانه می شود. مزیت دیگر این است که می توانید کوهی را انتخاب کنید که در آن می توانید یک تعطیلات اسکی برای یک تعطیلات کامل زمستانی داشته باشید.

 

چگونه کوهنوردی کنیم؟

دو سبک اصلی کوهنوردی وجود دارد: آلپاین و اکسپدیشن. کوهنوردی آلپاین در کوه‌های متوسط ​​انجام می‌شود، برخلاف کوه‌های بزرگتر سبک اکسپدیشن.

 

کوهنوردان آلپ سبک را جمع می کنند و سریع حرکت می کنند و به سرعت به سمت قله حرکت می کنند. این امکان وجود دارد زیرا کوه‌های با اندازه متوسط، مانند کوه‌های آلپ یا کوه‌های راکی، می‌توانند نسبتاً سریع‌تر بزرگ شوند.

 

از سوی دیگر، کوهنوردان اکسپدیشن، آهسته حرکت می کنند و بارهای بسیار سنگین تری را حمل می کنند. این امر ضروری است زیرا این کوه‌های بزرگ‌تر، مانند هیمالیا و رشته کوه آلاسکا، هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد تا صعود کنند و سفر بین کمپ‌های پایه بسیار طولانی‌تر است. اکسپدیشن ها حتی می توانند با حیوانات باربر سفر کنند.

 

اصطلاحات کوهنوردی

لنگر

لنگر چیزی است که کوهنوردان برای محکم کردن طناب در برابر سنگ، یخ یا برف استفاده می کنند.

 

کارابین

کارابین ابزاری است که برای بستن طناب استفاده می شود و معمولاً برای ورزش در فضای باز استفاده می شود.

 

دیواره سر

قسمت بالایی کوه که در آن زمین شیب دارتر است.

 

کایرن

توده ای از سنگ یا چوب که برای مشخص کردن یک مسیر خاص استفاده می شود.

 

گره های کوهنوردی

گره ها برای کوهنوردی بسیار مهم هستند و برخی از محبوب ترین آن ها فیگور هشت، پروانه آلپاین، بولین و خم زپلین هستند.

 

قوانین کوهنوردی

کوهنوردی نه کار آسانی است و نه بدون خطر. به همین دلیل است که اگرچه هیچ قانون رسمی جهانی برای کوهنوردی وجود ندارد، کوهنوردان سه قانون طلایی را به عنوان شعار خود دارند: "همیشه دورتر از آنچه به نظر می رسد، همیشه بلندتر از آنچه به نظر می رسد و همیشه سخت تر از آن چیزی است که به نظر می رسد." تا زمانی که به خوبی آماده باشید و فعالیت را دست کم نگیرید، باید خوب باشید.

 

ایستگاه های بلی

یک بخش حیاتی از فعالیت، راه اندازی ایستگاه های بلی است. همانطور که در بالا تعریف شد، ایستگاه های تاخیری شبکه های ایمنی کوهنوردی هستند و دستورالعمل های دقیق در مورد راه اندازی یک ایستگاه مهار مناسب را می توانید در اینجا بیابید.

 

لیست تجهیزات کوهنوردی: چه تجهیزاتی برای کوهنوردی مورد نیاز است؟

تجهیزات مورد نیاز شما بسته به کوه و مسیر انتخابی شما متفاوت خواهد بود، به عنوان مثال در یک مسیر برفی ممکن است به یک گیرنده بهمن نیاز داشته باشید، در حالی که در مسیر یخی ممکن است به تبر یخی نیاز داشته باشید. در زیر لیستی از موارد ضروری را خواهید یافت:

 

نقشه

قطب نما

منبع نور

مواد اولیه برای ساخت آتش

چاقو

چادر

طناب

مهار

چکمه و کرامپون

دستگاه Belay

قرقره

بهترین مسیرهای کوهنوردی جهان

مونت بلان - فرانسه

مون بلان بلندترین قله اروپای غربی است که 4810 متر ارتفاع دارد. مطمئناً یک چالش است، اما دشوارترین قله آلپ نیست، اغلب توسط کوهنوردان ترجیح داده می شود. پگاسوس معاملات عالی را در پروازهای مستقیم به لیون، مارسی یا ژنو ارائه می دهد، که از آنجا می توانید به مونت بلان بروید.

 

Matterhorn - سوئیس

شاید نمادین ترین کوه جهان، Matterhorn چیزی است که در شکلات تخته های Toblerone می بینید. صعود چندان دشوار نیست، اما در حدود 10 ساعت صعود بدون استراحت طولانی، این یک تجربه کلاسیک کوهنوردی آلپ است. پگاسوس در پروازهای مستقیم به ژنو معاملات عالی ارائه می دهد که از آنجا می توانید به راحتی به Matterhorn بروید.

 

توبکال- مراکش

مطمئنا یک مقصد زیبا توبکل است. این سفر شامل کوهنوردی چندانی نیست و برای کوهنوردان مبتدی که خواهان یک سفر رضایت بخش هستند، در ارتفاع 4167 متری ایستاده اند، عالی است. پگاسوس در پروازهای مستقیم به کازابلانکا، معاملات عالی ارائه می دهد، که می توانید از آنجا به توبکال بروید.

این نکته را در نظر داشته باشید برای رفتن به کوه نورددی شما نیازمند داشتن یک آمادگی نسبی هستید پس اگر مشتاق به رفتن کوه هستید همین الان لباس ورزشی و ست ورزشی خود را تن کرده و به باشگاه نزدیک محل سکونت خود بروید تا شروعی دوباره داشته باشید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

فواید طناب زنی (قسمت دوم)

 

1. تراکم استخوان را تقویت می کند

طناب زدن می تواند استخوان های شما را قوی تر کند. تراکم استخوان استحکام استخوان‌های شما را اندازه‌گیری می‌کند – اگر مواد معدنی بیشتری مانند کلسیم در استخوان‌هایتان داشته باشید، شکننده‌تر هستند و احتمال شکستگی کمتری دارند. تراکم استخوان بالاتر نیز می تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان را در سنین بالاتر به ویژه برای دختران و زنان کاهش دهد.

 

یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که دختران 11 تا 14 ساله که در طناب زدن هفتگی شرکت می کردند، تراکم استخوان بیشتری نسبت به دخترانی که طناب نمی پریدند، داشتند. در سال 2019، انجمن کره ای برای تحقیقات استخوان و مواد معدنی نیز توصیه کرد که افراد برای بهبود استحکام استخوان ها روزانه 10 دقیقه طناب بپرند.

 

«طناب زدن از طریق تمرین ضربه‌ای، تراکم استخوان را ایجاد می‌کند. زمانی که ما با ضربه تمرین می‌کنیم، نسبت به سایر تمرین‌ها به شدت به استخوان فشار وارد می‌کنیم. بدن به این استرس با بازسازی استخوان برای قوی‌تر و متراکم‌تر شدن پاسخ می‌دهد.

 

طبق گفته بنیاد بین المللی پوکی استخوان، طناب زدن می تواند برای افرادی که استخوان های ضعیفی دارند مفید باشد، اما قبل از شروع این ورزش باید با پزشک خود صحبت کنید.

 

2. چابکی را افزایش می دهد

طناب زدن به شما کمک می کند تا چابک بمانید زیرا باید به سرعت بالا و پایین بپرید و بدن خود را با تاب خوردن طناب تنظیم کنید.

 

یک مطالعه در سال 2020 به دنبال انجام تمرینات مبتنی بر چابکی توسط سالمندان انجام شد که حداقل به اندازه تمرینات قدرتی و تعادلی سنتی در تأثیرگذاری بر عملکرد فیزیکی، به‌ویژه قدرت انفجاری پایین‌تنه مؤثر بود. کار چابکی شامل تمرینات پرش متعدد، شبیه به طناب زدن بود.

 

مزایای افزایش چابکی فراتر از تمرینات شما است. هنگامی که چابک تر هستید، بهتر می توانید وضعیت بدنی و تراز خوبی را در بدن خود حفظ کنید. به علاوه، رفلکس های سریع و توانایی تغییر جهت و حرکت به سرعت برای کمک به جلوگیری از آسیب فوق العاده مفید است.

3. روال تمرینی را متنوع می کند

علاوه بر کسالت و بی انگیزگی، وقتی به همان روال تمرینی پایبند باشید، بدنتان به چیزها عادت می کند و کار سخت را متوقف می کند. با تنوع بخشیدن به تمرینات خود، بدن خود را حدس می زنید و از مزایای فیزیکی بیشتری بهره مند می شوید. طناب زدن یک راه عالی برای مخلوط کردن همه چیز است.

 

مطالعه‌ای در سال 2014 نشان داد شرکت‌کنندگانی که برنامه‌های تمرینی متنوعی مانند تمرینات مقاومتی، فواصل دوی سرعت، ورزش‌های استقامتی مانند طناب زدن و مصرف پروتئین آب پنیر را دنبال می‌کردند، نسبت به افرادی که تمرینات مقاومتی را دنبال کردند، وزن بیشتری از دست دادند، توده چربی بیشتری از دست دادند و توده بدون چربی بیشتری به دست آوردند. -فقط تمرینات قدرتی یا فقط مصرف پروتئین.

 

طناب زدن طیف کاملی از مزیت های ورزشی - از فواید کاردیو تا قدرتی - را تنها در یک حرکت ارائه می دهد. همچنین باعث می شود عضلات شما به روش های جدید و متفاوت حدس بزنند و کار کنند.

 

4. یک تمرین برای تمام بدن ارائه می دهد

فراتر از فواید هوازی، طناب زدن یک تمرین تقویتی عالی است که کل بدن شما را تحت تأثیر قرار می دهد.

 

در حالی که در حال پریدن هستید، عضلات پایین تنه خود را تقویت می کنید، مانند ساق پا، باسن، و چهارپایان. اما شما به طور همزمان هسته، شانه ها و بازوهای خود را نیز درگیر می کنید. برای تثبیت ماندن در حین پریدن طناب، از سر تا پا به تلاش زیادی نیاز است.

 

طناب زدن تنها با یک وسیله و یک حرکت به شما یک تمرین تمام بدن می دهد. به علاوه، طناب زدن علاوه بر تاثیرات فیزیکی کار کردن با عضلات و افزایش استقامت، فواید ذهنی زیادی نیز دارد.

 

5. استرس را کاهش می دهد

طبق یک مطالعه در سال 2021، طناب زدن به طور قابل توجهی سطح اضطراب را در شرکت کنندگان کاهش داد. ورزش اثرات استرس را تقلید می کند، مانند پاسخ پرواز یا مبارزه، و به بدن شما کمک می کند تا از طریق این اثرات تمرین کند. این می تواند به محافظت از بدن شما در برابر اثرات مضر استرس در آینده کمک کند.

 

علاوه بر این، تنها پس از چند دقیقه طناب زدن، می توانید خود را در منطقه بیابید. زمانی که استرس های روز خود را فراموش می کنید و فقط روی حرکت متمرکز می شوید، تمرین یک اثر مراقبه ای دارد. ورزش به شما کمک می کند تا تنش های روزانه خود را از بین ببرید، و ممکن است متوجه شوید که این تمرکز منحصر به فرد و انرژی و خوش بینی ناشی از آن به شما کمک می کند در هر کاری آرام، شفاف و متمرکز بمانید.

 

6. خلق و خو را تقویت می کند

ممکن است از زمان کودکی طناب نپریده باشید، اما مزایای سلامتی و خلق و خوی آن در هر سنی اعمال می شود. به زبان ساده: سرگرم کننده است! ورزش باعث ترشح اندورفین می شود که خلق و خوی شما را تقویت می کند.

 

طناب زدن یک راه سرگرم کننده برای مخلوط کردن تمرینات و اضافه کردن کمی بازیگوشی به روال خود است. همراه با موسیقی بپرید یا تمرین خود را به پارکی در نزدیکی ببرید تا لذت بیشتری ببرید.

فقط کافی است تا با پوشیدن حتی یک دست لباس ورزشی ارزان و ست ورزشی به این بازی ورزشی بپردازید.

 بانوان نیز می توانند برای انجام این ورزش در محیط دلخواه خود با پوشیدن ست ورزشی زنانه یا ست اسپرت زنانه از این ورزش لذت ببرند.

منبع: https://fitbodysport.ir/

 

فواید طناب زنی (قسمت اول)

1. کالری می سوزاند

طناب زدن می تواند 200 تا 300 کالری را در 15 دقیقه بسوزاند. این بیشتر از سایر تمرینات قلبی مداوم است.

 

جیلیان مایکلز، مربی افراد مشهور، خالق اپلیکیشن تناسب اندام جیلیان مایکلز، می گوید: «این تمرین بیشتر از هر تمرین هوازی در حالت ثابت کالری می سوزاند - از پارویی یا دویدن تا دوچرخه سواری و شنا.

 

از آن جایی که اکثر گروه‌های عضلانی اصلی شما هنگام پریدن با طناب کار می‌کنند، این تمرین گرمازا در نظر گرفته می‌شود - گرمای زیادی در بدن ایجاد می‌کند. بدن شما برای تولید این انرژی باید سوخت بیشتری بسوزاند، بنابراین کالری زیادی می سوزاند.

 

مورگان ریس، مربی مطرح این رشته ، می‌گوید: «به سرعت متوجه خواهید شد که اگر به‌عنوان مبتدی به‌طور مستقیم دو دقیقه طناب بپرید، توانایی‌های قلبی عروقی شما را به شدت به چالش می‌کشد. ضربان قلب شما بلافاصله افزایش می یابد و باید مقدار انرژی تولید شده برای عضلات را حفظ کند. این باعث افزایش کالری سوزی و همچنین به چالش کشیدن سیستم های مختلف انرژی بدن می شود.

 

2. هماهنگی را بهبود می بخشد

طناب زدن نیاز به هماهنگی درجه یک دارد، به خصوص زمانی که به حرکات ماهرانه تری پیش می روید، مانند تاب دادن سریع طناب دو بار در هر پرش.

 

ریس یکی از افراد سرشناس این ورزش می گوید: «طناب پرش با نیاز به چند عضو بدن برای برقراری ارتباط برای تکمیل یک حرکت، هماهنگی را بهبود می بخشد. پاها باید با چرخش مچ‌ها به موقع بپرند تا یک حرکت پرش مداوم ایجاد شود.

 

به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که طناب زدن به بهبود هماهنگی حرکتی در بین کودکان اوتیستیک کمک می کند، که اغلب با تعادل و هماهنگی دست و پنجه نرم می کنند.

 

مطالعه دیگری در سال 2015 نشان داد که بازیکنان فوتبال پیش از نوجوانی که طناب می‌پرند، مهارت‌های حرکتی بهتری را بعد از هشت هفته نسبت به کسانی که فقط تمرینات فوتبال انجام می‌دهند، از خود نشان دادند.

 

3. خطر آسیب را کاهش می دهد

با بهبود هماهنگی شما از طناب زدن، احتمال آسیب کمتری در حین ورزش یا فعالیت‌های روزمره خواهید داشت.

 

«طناب زدن شما را مجبور می‌کند تا حرکات بالا و پایین بدن خود را هماهنگ کنید تا چابک‌تر باشید و هوشیاری بدن‌تان به‌شدت بهبود یابد.» "این باعث می شود کمتر مستعد آسیب شوید."

 

4. سلامت قلب را بهبود می بخشد

از آن جایی که طناب زدن باعث پمپاژ قلب شما می شود، برای سیستم قلبی عروقی و سلامت قلب شما عالی است. به عنوان مثال، طناب زدن می تواند V02 Max شما را افزایش دهد، اندازه گیری حداکثر میزان اکسیژنی که یک فرد می تواند در طول ورزش استفاده کند. هرچه VO2 max یک فرد بالاتر باشد، استقامت قلبی عروقی بیشتری دارد.

 

مطالعه‌ای در سال 2019 روی مردان دانشگاهی نشان داد کسانی که روزانه دو جلسه طناب پرش در روز به مدت 12 هفته انجام می‌دادند، حداکثر V02 و حرکت عملکردی خود را در مقایسه با افرادی که روال تناسب اندام خود را طبق معمول انجام می‌دادند، بهبود بخشیدند.

 

طناب زدن برای افرادی که از قبل در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی هستند نیز مفید است. یک مطالعه در سال 2018 نشان داد که یک رژیم طناب زنی 12 هفته ای، عوامل خطر بیماری قلبی عروقی را در دختران نوجوانی که دارای فشار خون بالا یا فشار خون مرزی هستند، کاهش می دهد. در پایان مطالعه، دخترانی که طناب می‌پریدند، چربی کلی بدنشان کمتر، چربی کمتری روی شکم و ضربان نبض بهتری داشتند که همه اینها می‌تواند به سلامت قلب کمک کند.

اگر شما هم علاقمند به این ورزش هستید فقط کافی است تا با تهیه یک طناب مناسب و ست ورزشی و یا لباس ورزشی به این و ورزش پر از فایده بپردازید.

در مقاله بعدی بیشتر در مورد طناب زنی با شما عزیزان گفتگو خواهیم کرد.

منبع: https://fitbodysport.ir/

 

مزیت هندبال برای سلامتی

 

1: جدای از فواید هوازی، بازی سریع هندبال به ایجاد تون عضلات و قدرت کمک می کند. تمام پریدن، چرخیدن و کوبیدن به این معنی است که بیشتر عضلات تمرین شدیدی دارند.

2: طول زمین 40 متر و عرض آن 20 متر است، بنابراین بازیکنان می توانند در طول هر بازی 60 دقیقه ای چندین مایل بدود. این به افزایش ضربان قلب و افزایش استقامت هوازی کمک می کند.

3: چابکی دست ها و پاها را با تغییرات ناگهانی سرعت و جهت مورد نیاز توسعه می دهد. دقت نیز بسیار مهم است. بسیاری از مردم هندبال را با گلف مقایسه می کنند. هر دوی آنها برای بازی خوب بسیار چالش برانگیز هستند، زیرا شامل ضربه زدن به یک توپ کوچک با دقت بسیار زیاد است.

4: جورج بلاندا، مدافع تالار مشاهیر NFL، این ورزش را به خاطر حفظ تناسب اندام و موثر بودن او تا 40 سالگی می داند.

5: موفقیت 95% ذهنی و 5% جسمانی است. شما شرطی سازی و استراتژی بازی را دارید، حالا باید مطمئن شوید که تحت فشار آرام می مانید و تمرکز خود را روی چیزهای درست حفظ می کنید. وقتی تحت فشار هستید باید به خودتان ایمان داشته باشید و اعتماد به نفس داشته باشید تا بازی خودتان را به جای بازی حریف انجام دهید.

6: تمرینات قلبی عروقی خوبی را برای بدن فراهم می کند و اکسیژن بیشتری را از طریق جریان خون به ماهیچه ها می رساند. دویدن مداوم بالا و پایین زمین تضمین می کند که قلب در طول مسابقه به شدت پمپاژ می کند.

7: مطالعه‌ای در دانشگاه یوتا نشان داد که هندبال در هر چهار شاخص تناسب اندام که اندازه‌گیری شد: کالری سوزانده شده در ساعت (751 در مقابل 644)، میانگین برتری هندبال نسبت به راکتبال – ورزشی که در پارک نمی‌توان قدم زد. ضربان قلب (164 در مقابل 137)، متوسط ​​جذب اکسیژن (30.1 در مقابل 25.8) و میانگین نرخ تهویه (85.9 در مقابل 70.9).

8: یادگیری پیش بینی اینکه توپ به کجا می رسد آسان نیست. زمان و تکنیک همه چیز هستند.

به شما می آموزد که در هر دو طرف بدن متعادل و چابک باشید: هندبال ماهیچه های هر دو طرف بدن را توسعه و حفظ می کند زیرا از هر دو دست استفاده می کنید. ایجاد هماهنگی و قدرت در دست غیر مسلط یا "خاموش" شما زمان می برد، اما اگر شما نیمه دوسویه نشوید، حریف شما مطمئناً از سمت ضعیف شما سوء استفاده خواهد کرد. این سخت‌ترین بخش هندبال است که آن را متمایز می‌کند.

9: این یک ورزش نسبتاً بدون آسیب است. بیشتر آسیب‌هایی که رخ می‌دهند، کشیدگی عضلانی در شانه، آرنج و پشت هستند، اما اگر از یک برنامه آماده‌سازی، تقویت و کشش اولیه پیروی کنید، این آسیب‌ها قابل اجتناب هستند.

اگر شما هم علاقمند به این ورزش هستید فقط کافی است با ثبت نام در کلاس های آموزشی و تهیه ست ورزشی و لباس ورزشی از این بازی زیبا لذت ببرید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

آنچه شما باید در مورد بدنسازی زنان بدانید

بدنسازی بهترین تمرین برای بدن و ذهن شماست. اگرچه ممکن است کاملاً فیزیکی به نظر برسد، اما به دلیل عزم و ثباتی که باید داشته باشید تا به نتایجی که می خواهید برسید، تأثیر زیادی بر ذهن شما دارد.

 

تنها نکته این است که باید به طور منظم ورزش کنید، در باشگاه و آشپزخانه خود منظم باشید تا نتایج را مشاهده کنید. اما پس از آن، این برای هر رشته تناسب اندام صادق است.

 

بدنسازی تمرینی برای همه است که شامل همه چیز از استقامت تا پمپاژ آهن است. فقط برخی از اثراتی که یک رژیم بدنسازی می تواند داشته باشد را در نظر بگیرید.

 

فواید بدنسازی برای بانوان

کاهش چربی هدفمندتر در همه جای بدن شما.

تعریف ماهیچه ای که می خواهید

آگاهی عمیق تر از نحوه عملکرد بدن و کارهایی که می تواند انجام دهد.

استخوان های قوی تر و سالم تر

یه قلب سالم

همه - از جمله خانم ها می توانند عناصر بدنسازی را به تمرین خود وارد کنند، حتی اگر قصد رقابت به عنوان بدنساز را نداشته باشند.

 

فارغ از سن، سطح تناسب اندام یا ترکیب بدن شما، بدنسازی برای همه قابل دسترسی است.

 

شما می توانید به عنوان یک بدنسازی در خانه تمرین کنید، اما، به عنوان یک مبتدی، بهتر است در باشگاه ورزش کنید یا یک مربی شخصی آنلاین استخدام کنید، حداقل تا زمانی که به برنامه تمرینی خود اطمینان داشته باشید و بتوانید آن را با خیال راحت انجام دهید. .

 

بیایید آنچه را که برای یک بدنساز زن باید بدانید را بررسی کنیم.

 

تغذیه و رشد عضلانی برای زنان عضلانی

اگر به تناسب اندام متعهد هستید و هدف دارید که یک بدنساز زن شوید، اولین توجه شما باید تغذیه باشد. این شامل افزودن غذاها و مکمل های مناسب برای دستیابی به نتایج دلخواه است.

 

بدنسازی بر خلاف سایر برنامه های تناسب اندام است. یوگا به این معناست که ذهن، بدن و روح را متحد کند و راه را برای یک سبک زندگی جامع هموار کند. دویدن، دوچرخه‌سواری و شنا استقامت ایجاد می‌کنند - اما این ورزش‌ها به طور خاص برای یک هدف هدف قرار می‌گیرند: دستیابی به سطح تناسب اندام و استقامتی که مشارکت مداوم در ورزش را تضمین می‌کند.

 

بدنسازی می تواند به شما در رسیدن به اهدافتان کمک کند.

می توانید یک ورزشکار حرفه ای را به صورت آنلاین استخدام کنید یا به باشگاه بروید و شخصی را پیدا کنید. منبع عکس: Unsplash

از طرف دیگر بدنسازی هیچ هدف ورزشی یا کل نگر در ذهن ندارد. هدف بدنسازی دستیابی به لاغرترین و زیباترین هیکلی است که می توانید به دست آورید. این درست است که آیا قصد شرکت در مسابقات بدنسازی را دارید یا نه.

 

مهم نیست که هدف شما چیست، مقدار زیادی کار درگیر خواهد بود. هم در باشگاه و هم در برنامه ریزی رژیم بدنسازتان. و همچنین از نظر روانی.

 

ابتدا باید خود را با این واقعیت آشتی دهید که برای رسیدن به اندام بدنساز، وزن اضافه خواهید کرد. مسلماً وزن سالم خواهد بود، اما انگ اجتماعی بزرگتر بودن از زنان معمولی می تواند بر تعهد شما به تمرینات تأثیر بگذارد.

 

برخی از بدنسازان زن درست قبل از تمرین شیک های افزایش وزن حاوی پروتئین می نوشند. پروتئین اضافه شده نه تنها به تمرینات آنها کمک می کند، بلکه ماهیچه های آنها را تغذیه می کند و رشد آنها را تحریک می کند.

اگر شما بانوان نیز علاقمند به این ورزش پر هیجان هستید فقط کافی است تا با پوشیدن ست اسپرت زنانه و یا ست ورزشی زنانه و ثبت نام در یک باشگاه ورزشی زیر نظر مربی شروع به تمرین کنید.

منبع: https://fitbodysport.ir/

از فواید تنیس چه میدانید؟

تنیس یک ورزش بسیار محبوب در تمام جهان است که توسط افراد در هر سنی انجام می شود. تنیس می تواند توسط دو نفر (به نام "بازی تک نفره") یا چهار نفر ("دو نفره") بازی شود. بازیکنان از راکت برای ضربه زدن به توپ از روی تور به سمت دیگر زمین استفاده می کنند، البته تنیس بازی چندان ارزانی نیست که بانوان بتوانند با پوشیدن یک تیشرت ارزان زنانه آن را انجام دهند، بلکه این ورزش نوعی ورزش اشرافی محسوب می شود که در آن از ست ورزشی و یا لباس ورزشی و راکت های گران قیمت استفاده می شود.

 

یک بازی تنیس شامل انواع مختلفی از بازی است، از جمله سرویس توپ روی تور، رالی (هنگامی که توپ بین حریفان به عقب و جلو زده می شود)، حرکات سریع و بازی استراتژیک.

 

تنیس را می توان به عنوان یک ورزش یا به عنوان یک فعالیت تفریحی با دوستان و خانواده بازی کرد. در هر صورت، بازی تنیس یک ورزش خوب برای حفظ سلامت، تناسب اندام، قدرت و چابکی شماست. محاسبه شده است که یک ساعت بازی تنیس انفرادی حدود 600 کالری برای مردان و 420 کالری برای زنان می سوزاند.

 

تنیس علاوه بر فواید تناسب اندام و سلامت جسمانی، فواید متعددی برای سلامت اجتماعی و روانی نیز دارد.

 

فواید تنیس برای سلامتی

تنیس می تواند یک تمرین عالی و سرگرم کننده باشد. بازی تنیس فواید زیادی برای سلامتی دارد از جمله:

 

افزایش ظرفیت های هوازی

بهبود عملکرد متابولیک

افزایش تراکم استخوان

کاهش چربی بدن

بهبود تون عضلات، قدرت و انعطاف پذیری

افزایش زمان واکنش

سایر فواید تنیس

تنیس فواید بی شمار دیگری نیز دارد از جمله:

 

یک ورزش بدون ضربه

مناسب برای تمامی سنین و سطوح مهارتی در هر سطحی که هستید، می توانید فردی با توانایی مشابه برای بازی با او پیدا کنید

برای کاهش استرس مفید است

به جوانی یا قدرت وابسته نیست - می توانید یک عمر بازی کنید یا بازی را در هر سنی شروع کنید

در سراسر استرالیا و بسیاری از نقاط جهان پخش می شود

شروع بازی تنیس

تنیس در تمام جهان بسیار محبوب است و در مسابقات سازماندهی شده و همچنین بازی های اجتماعی انجام می شود. برای بازی تنیس به یک راکت، یک توپ، یک زمین با تور و یک حریف نیاز دارید و بانوان به یک ست ورزشی زنانه!

 

باشگاه های باشگاهی و باشگاه های عمومی در اکثر حومه ها و شهرک ها برای اجاره در دسترس هستند. اگر نمی‌توانید کسی را برای بازی در مقابلش پیدا کنید، بسیاری از باشگاه‌های تنیس میزبان بازی‌های اجتماعی، مسابقات و تورنمنت‌های سازمان‌دهی شده‌اند که تنیسورهای همکار را در اختیار شما قرار می‌دهند تا با آنها و در مقابل آنها بازی کنید. از طرف دیگر، اگر شریک تنیس ندارید، همیشه می توانید مهارت های خود را با زدن توپ تنیس به دیوار تمرین کنید.

 

اجتناب از آسیب های تنیس

از بازی با بیماری یا آسیب قبلی خودداری کنید. اگر شک دارید، با پزشک صحبت کنید.

قبل از ورود به زمین، عضلات و مفاصل خود را گرم کنید.

سطح آمادگی جسمانی کافی را حفظ کنید. تمرینات آمادگی جسمانی و تمرینی مخصوص نیازهای بدنی تنیس را انجام دهید.

گاهی اوقات، آسیب های ناشی از تکرار سکته مغزی می تواند در تنیس رخ دهد. تکنیک صحیح و اجرای حجم تنیس متناسب با سطح تناسب اندام شما می تواند از آسیب دیدگی جلوگیری کند. اطمینان حاصل کنید که مایعات زیادی در دسترس دارید و به طور منظم میل کنید.

با توجه به سن و شرایط بدنی خود در سطحی بازی کنید.

منبع: https://fitbodysport.ir/